Saturday, January 3, 2009

पंचम

याद हॆ बारिशों का दिन पंचम
जब पहाडी के नीचे की वादी में
धुंद से झांक कर निकलती हुई
रेल की पटरियां गुजरती थी

धुंद मे ऎसे लग रहे थे हम
जॆसे दो पौधे पास बॆठे हो
हम बहुत देर तक वहां बॆठे
उस मुसाफ़िर का जिक्र करते रहे
जिस को आना था पिछली शब, लेकिन
उसकी आमद का वक्त टलता रहा

देर तक पटरियों मे बॆठे हुए
ट्रेन का इंतिजार करते रहे
ट्रेन आयी, ना उसका वक्त हुआ
और तुम युंही दो कदम चल कर
धुंद पर पांव रख के चल भी दिये

मॆं अकेला हूं धुंद में पंचम

गुलजार..

आज राहुलदेव बर्मन यांना जाऊन पंधरा वर्षे झाली. त्यानिमित्ताने ही गुलजार यांची नज्म.. 'धुंद पर पांव रख कर चल भी दिये' ही ओळ जिवलगांसाठी किती खरी असते.. वाळूसारखे हातातून त्यांच्याबरोबरचे क्षण निसटून जातातच.. ती माणसेही एक दिवस धुक्यात हरवितात.. मागे उरतात त्या फ़क्त आठवणी. कलाकार मात्र त्यांच्या कलेच्या रुपात अजरामर होतात.

6 comments:

HAREKRISHNAJI said...

पंचम खुप ग्रेट होता. आज त्याच्यावरचे दोन चांगले लेख वाचले ,सकाळी सकाळ मधला आणि आता आपला.

अजरामर गाणी ही शेवटी त्या नि्र्मात्याचीच असतात नाही का !

Raj said...

sundar! very touching!

Narendra Damle, words to speak and a heart to listen said...

अतिशय हृद्य आहे. काही कलाकार आपल्या कलाविष्कारने रसिकांच्या मनाला हात घालतात. पंचमदा सारखे त्याच्याही पुढे जाऊन एक माणूस म्हणू्नही भावतात.

इजाजत मधलं ’मेरा कुछ सामान...’ गाणं आहे. गुलझारंनी जेव्हा हे आर.डी.ना दाखवलं तेव्हा त्यांची पहिली रिऍक्शन होती, "अरे,पद्य आहे का गद्य?!". पण त्यानंतर त्यांनी त्याच कसं गाणं केलं आपण ऐकतोच!
त्यांच्याबरोबर काम केलेले सहकलाकार त्यांच्या खूप सुंदर आठवणी सांगतात.

Monsieur K said...

>> 'धुंद पर पांव रख कर चल भी दिये'

very apt.. amazing tribute frm Gulzar to Pancham..

Abhi said...

Great Article!!! Some times back I have also written the memories of the Panchamda.

You may read it at

http://ideafest.blogspot.com/2008/08/memories-of-3-legends-rd-burman-kishore.html

Ruminations and Musings said...

Thanks for all the comments.. !!