तू माझ्या आयुष्याची पहाट..

तू माझ्या आयुष्याची पहाट..
तू माझ्या कॆफ़ाची मत्त लाट..

तू मागील जन्मांची आर्त साद..
तू मानसकुंजातील वेणू नाद..

तू माझ्या एकांताचा प्रकाश..
तू माझ्या गीतांचा बाहुपाश..

तू माझ्या दु:खाची चांदरात..
तू माझ्या स्वप्नांचा पारिजात..

तू अम्रुतभासांचा अंग राग..
तू विझल्या नयनांचा दीप राग..

तू माझ्या जगण्याची वाटचाल..
तू माझ्या रक्ताचा रंग लाल..

तू माझ्या असण्याचा अंश अंश..
तू माझ्या नसण्याचा मधुर दंश..

सुरेश भट..

तू तेव्हा तशी, तू तेव्हा अशी.. अशी असते 'ती'.. सुरेश भट यांचे शब्द याबद्दल काही लिहिण्याची गरज नाहीच.

'श्वास तुझा मालकंस..स्पर्श तुझा पारिजात'.. मधेही पारिजात आहे.. 'मानसकुंजातील वेणुनाद'.. या शब्दातून राधा आठवते...

'तू माझ्या रक्ताचा रंग लाल'.. इतकी 'ती' त्याच्यात सामावली आहे.. पण यात सर्वात उंची गाठली आहे ती

तू माझ्या असण्याचा अंश अंश
तू माझ्या नसण्याचा मधुर दंश.. या ओळींनी..

तू माझ्या असण्याचा अंश अंश हे आपण समजू शकतो.. जिवंत असताना ती तनामनात भरून राहिली आहे.. हे सह्ज समजण्यासारखे आहे.

पण "For Whom the Bell Tolls" या सिनेमात (जो Ernest Hemingway च्या याच नावाच्या कादंबरीवर आधारित आहे).. त्यातली 'ती' 'तो' मरणाच्या दारात असताना विचारते..

Nothing can ever part us now, can it?

किंवा..

Dont be dismayed at good buys, a farewell is necessary before you can meet again..
And meeting again, after moments or lifetimes, is certain for those who are friends..

.. By Richard Bach, Illusions..


या वाक्यांमुळे.. 'तू माझ्या नसण्याचा मधुर दंश' याचा अर्थ कळायला मद्त होते. 'ती' नसताना तिच्या आठवणी.. दंश करणारच.. पण ती असतानाच्या आनंदाच्या क्षणांची आठवण म्हणून तो दंश 'मधुर' असणार आहे.. ख-या प्रेमाला मरणाची सीमारेषा नसते.. हेच या ओळीतून कळते..

ही एक गजल स्वरुपाची रचना आहे. वाचली तर त्याचे गाणे होऊ शकेल असे अजिबात वाट्णार नाही. पण गाणे खरोखर 'जमले' आहे. 'काही बोलायाचे आहे' या अल्बममध्ये आहे.. शब्दोच्चार लक्ष देऊन ऎकले तर गायकाचा त्यावरचा अभ्यास कळतो. 'लाट' हा शब्द.. हा समुद्राच्या दूरवरुन येऊन कोसळणा-या लाटेसारखाच येतो.. 'मानसकुंजातील'.. मधला शेवटचा दीर्घ 'ती' नीट कळ्तो.. 'विझल्या नयनांचा' मधे

'इस इंतिजारे शॊक को जलवोंकी आस हॆ..
इक शम्मा जल रही हॆ पर वह भी उदास हॆ.. ’

मधले जसे तिचे वाट पाहून डॊळे विझलेत ते भाव येतात..आणि 'पहाट' हा उच्चार नवीन आशा पल्लवित करतो. प्रेयसीला..प्रेमाला एक उदात्त अर्थ प्राप्त या गाण्यातून लाभतो.

मंगेश पाड्गावकर यांची 'तू' वर एक कविता आहे..

अजूनही
गंध अनावर बहरच तू
फ़ांदीवरुनी उतू चालला
बकुळ्फ़ुलांचा कहरच तू

अजूनही
उत्सव उधळी भावुक तू
नदीकाठ्च्या एकांताला
सगळी सगळी ठाउक तू….