वारा लबाड आहे..

वारा निघे लपाया
झाडात आड आहे
गिल्ला करुन पाने
सांगून राहिली की
वारा लबाड आहे

झाडात मोहराचे
सारे घबाड आहे
वाकून एक फ़ांदी
सांगून राहिली की
भुंगा उनाड आहे

वाड्यास भोवताली
राई उफ़ाड आहे
पडवीवरील बोले
छपरी उजाड आहे

चोरून दे मुका तू
वस्ती चहाड आहे
वा-यास साखळी ही
सांगून राहिली की
उघडे कवाड आहे..

-- शिरीष गोपाळ देशपांडे..

अबोलीचे बोल या अल्बममधील रचना.. या कवीचे नाव या गाण्यामुळे मला माहिती झाले. अनुराधा पौड्वाल व स्वत: श्रीधर फ़ड्के यांनी हे गायले आहे. मूळ कवितासंग्रहात हे गीत पूर्ण नाही. दोनच कडवी आहेत. यातल्या सगळ्या शब्दांचा अर्थ मला माहिती नाही. विदर्भाकड्च्या भाषेचा प्रभाव या गाण्यावर स्पष्ट जाणवतो.

या गाण्याचे संगीत मला फ़ार आवडते. कार्यक्रमातही हे गाणे फ़ार म्हटले जात नाही. पण गाणे एकदा ऎकून पुरे वाट्त नाही.. नर्म श्रुंगार अशी गाणी श्रीधरजींनी तुलनेने कमी दिली आहेत. ही कविता शोधणे.. आवर्जून त्याला चाल बांधणे.. हे किती तन्मयतेने केले आहे ते गाणे ऎकून कळ्ते. शब्दांची श्रीधरजींना किती जाण आहे ते नेहमीच त्यांच्या गाण्यातून जाणवते. शब्दांना न्याय देणारे संगीत असे शब्द आपण सह्ज वापरतो. पण त्याचा अर्थ अशा गाण्यातून, वाद्यांतून किती कळ्तो त्यासाठी गाणे ऎकायलाच हवे.